Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

«Σφήνα» ΝΕ ΚΚΕ στην κόντρα Γκερέκου- Χαραλάμπους

Η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της παρενέβη χθες στη σύγκρουση των δύο βουλευτών της αντιπολίτευσης κ. Α. Γκερέκου του ΠΑΣΟΚ και Χ. Χαραλάμπους του ΚΚΕ. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει:
«Ο ρεαλισμός και το εφικτό που επικαλείται η Βουλευτής Κέρκυρας του ΠΑΣΟΚ κ. Άντζελα Γκερέκου στην προσπάθειά της να απαντήσει στην τεκμηριωμένη κριτική του βουλευτή Κέρκυρας του ΚΚΕ Μ. Χαραλάμπους, είναι ο ρεαλισμός που για χρόνια εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην εξουσία και με αυτόν σήμερα προσπαθεί να αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι ο ρεαλισμός που επικαλούνται τα κόμματα της αστικής εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να νομοθετούν και να προωθούν συνεχώς νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, για να επιχορηγούν με ζεστό χρήμα τις τράπεζες, τους μεγαλοξενοδόχους και το μεγάλο κεφάλαιο. Ρεαλισμός που έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση και αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και για τους εργαζόμενους την ανασφάλιστη εργασία, «μαύρη εργασία», τα ελαστικά ωράρια, την δίωρη και τρίωρη δουλειά, την δουλειά με το κομμάτι, την διευθέτηση χρόνου εργασίας, τους χαμηλούς μισθούς και τα μεροκάματα, την τσάμπα εργασία, την δουλειά παράλληλα με το σχολείο ή με τη σχολή, το ταμείο ανεργίας, την επανακατάρτιση, τα stage...
Δεν τυχαίο επομένως ότι οι 12 θέσεις που διατύπωσε πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ για τον τουρισμό δεν αναφέρουν τίποτα για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων στον κλάδο του τουρισμού, για τις σύγχρονες ανάγκες τους και στην ουσία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες θέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ.
Χαρακτηριστικές είναι τόσο οι δηλώσεις του Γραμματέα της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ κατά την συνάντηση με το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας όπου δεν δεσμεύτηκε σε τίποτα όσο και οι θέσεις για το τουρισμό της Δημοτικής Αρχής Μελιτειέων που στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπου υιοθετούνται τα αιτήματα του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών σε όσες τουριστικές επιχειρήσεις διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας.
Κόντρα λοιπόν στον ρεαλισμό της υποταγής στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου είναι ο ρεαλισμός της διεκδίκησης της ζωής που αξίζει σε όλους που παράγουν τον πλούτο. Μια ζωή που θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη όσο ο πλούτος που παράγεται θα κλέβεται από την πλουτοκρατία.
Ο ρεαλισμός που συμφέρει την εργατική τάξη και τη νεολαία είναι η ανάπτυξη της πάλης του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό όχι μόνο για τη διατήρηση δικαιωμάτων αλλά για την απόσπαση νέων κατακτήσεων. Ένας αγώνας δεμένος με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό».