Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Η Άννα … σε ρόλο Μήδειας;

Των Γιάννη Χαλλιορή - Γιάννη Γαλούση
Εκπαιδευτικών,
πρώην Προέδρων της Πανελλήνιας Ένωσης Αναπληρωτών

Η Υπουργός Παιδείας κ. Α. Διαμαντοπούλου, παραβιάζοντας βασικές εντολές του Πρωθυπουργού - περί αποφυγής αιφνιδιασμών και τετελεσμένων - και ενώ χρονίζοντα προβλήματα στην εκπαίδευση ζητούν επιτακτικά λύσεις, αποφάσισε να εξαγγείλει την αλλαγή στον τρόπο διορισμού εκπαιδευτικών, λες και ανακάλυψε ξαφνικά τον … φταίχτη για τα αδιέξοδα του συστήματος.
Ξεκινά τη θητεία της στο Υπουργείο Παιδείας, με ορμή και αχαλίνωτη επιπολαιότητα-μίγμα ιδιαίτερα επικίνδυνο-όταν μάλιστα συνοδεύεται από............
 ελλιπή γνώση των συνθηκών και των δεδομένων του προβλήματος.
Εκπλήσσοντας αρνητικά όσους πίστεψαν πως η ευρωπαϊκή κουλτούρα και η πολιτική διαδρομή της θα ήταν η εγγύηση για τη σύνθεση ενός νέου – σύγχρονου - εκπαιδευτικού συμφώνου, συμβατού με τις ανάγκες της κοινωνίας, δείχνει να ακολουθεί την πολιτική του «ράβε-ξήλωνε», πολιτική … παλιάς κοπής.
Δεν την προβληματίζει που αναιρεί, κατά βάση, ρυθμίσεις ΠΑΣΟΚ που, με κόπο και κόστος, θέσπισαν προκάτοχοί της υπουργοί;
Δεν την απασχολεί που τα μέτρα που θέλει να καταργήσει κρίθηκαν θετικά από την Ελληνική κοινωνία, όταν αυτή στάθηκε στο πλάι των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αναγνωρίζοντας το δίκιο του αγώνα τους;
Δεν την τρομάζει που εν μέσω μιας πρωτοφανούς-σε μέγεθος και ένταση-κρίσης, κρίσης που απαιτεί αρραγές κοινωνικό μέτωπο, επαναφέρει - αναίτια - σε δημόσιο διάλογο ερωτήματα που από δεκαετίας έχουν απαντηθεί και όφειλε και η ίδια να γνωρίζει τις απαντήσεις τους;
Δεν την φοβίζει το γεγονός ότι ουσιαστικά επιχειρεί να ανατρέψει ισορροπίες που ο ίδιος ο χρόνος επέβαλλε, οδηγώντας σε εκτόνωση το μεγαλύτερο μέτωπο που άνοιξε στην παιδεία την τελευταία 15ετία;

Δεν αντιλαμβάνεται – παρόλο που το αναφέρει στις δηλώσεις της - πως το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας θα εξακολουθεί να προσλαμβάνει αναπληρωτές και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, για να λειτουργεί;
Δεν αισθάνεται την ηθική και νομική δέσμευση που αναλαμβάνει η πολιτεία-και η ίδια ως εκπρόσωπός της-έναντι αυτών των δημόσιων λειτουργών, εφόσον κάθε χρόνο τους εμπιστεύεται, τους χρησιμοποιεί;
Δεν έχει ενημερωθεί για το ευρωπαϊκό δίκαιο-τις οδηγίες και τις πρόνοιές του-που ουσιαστικά δεσμεύουν, παραπέμποντας σε αποδοχή της έννοιας του μέγιστου χρόνου παραμονής στην αναπλήρωση;

Η Υπουργός Παιδείας οφείλει να σεβαστεί την ισορροπία που έχει επέλθει στο σύστημα προσλήψεων.

Ήταν σοφή η επιλογή του νομοθέτη να θεσπίσει δυο ουσιαστικά δρόμους για το διορισμό εκπαιδευτικών. Ο ένας που αναφέρεται στη διαγωνιστική διαδικασία του ΑΣΕΠ, και εξασφαλίζει άμεση πρόσβαση σε όσους το επιθυμούν, και ό άλλος μέσω της προϋπηρεσίας, μια και το ελληνικό σχολείο πάντα θα έχει την ανάγκη ωρομίσθιων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
Να γιατί χρειάζεται γνώση, διάλογος, νηφαλιότητα στη λήψη αποφάσεων και διορθωτικά μέτρα, όπου κρίνεται απαραίτητο. Μέτρα όμως που - αντί να τορπιλίζουν όσα σωστά έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα - θα θωρακίζουν ουσιαστικά τη διαφάνεια και το αδιάβλητο των ρυθμίσεων στη συνείδηση όλων, εκπαιδευτικών και μη.